Gasną światła, widownia cichnie, kurtyna się podnosi – zaczyna się. Widzimy klasę, zwykłą klasę pełną różnych ludzi – dzieci Żydów i Polaków, dzieci biedniejszych i bogatszych, tych, co gardzą innymi, i tych, co innym pomagają. Ta klasa z nami zostanie do końca przedstawienia, bardzo cichego zresztą przedstawienia. Bo co zrobić w obliczu historii? Śmiać się? Nie ma z czego. Płakać? Na to już za późno.
Sztuka Tadeusza Słobodzianka opowiada o wyboistej polskiej historii – o tym, jak się zmieniało, kto czyim był kolegą. Wraz ze zmianą symboli na ścianie klasy, krzyża, sierpa i młota, swastyki, zmieniają się czasy, będąc w gruncie rzeczy takie same – zawsze ktoś jest katem, a ktoś ofiarą, potem rolę się odwrócą.
Ciężko sprostać takim czasom, ciężko w ogóle żyć uczciwie. Reżyser Ondrej Spišák zostawia widzów Teatru Dramatycznego w ciszy ponurych myśli.
| Tytuł | Nasza klasa |
| Autor | Tadeusz Słobodzianek |
| Reżyser | Ondrej Spišák |
| Teatr | Teatr Dramatyczny w Warszawie |
| WWW | https://teatrdramatyczny.pl/nasza-klasa |